Τα ποιήματα του Ροθ Αστάρ (όσα βρήκα)

1
παράξενες φιγούρες τριγυρνούν μες το μυαλό μου
τρέχω να προλάβω, να ξεφύγω απ’ τον εαυτό μου
άλογη λογική με πλημμυρίζει, με ακινητοποιεί, με κάνει αδρανή

όλα τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση
όλα θέλουν να με οδηγήσουν αλλού
όλα είναι αντίθετα ή εγώ αντίθετος με όλα

όλα κινούνται σε μια ταχύτητα υπερβολικά γρήγορη
ταυτόχρονα όμως και υπερβολικά αργά
προσπαθώ να ξεχωρίσω τι είναι πραγματικό, τι ψεύτικο
δεν καταλαβαίνω όμως

τι στ’ αλήθεια υπάρχει και τι δεν υπάρχει
όλα βρίσκονται μπροστά μου, τα βλέπω μα τίποτα δεν υπάρχει
κυνηγώ κάποιο μα δεν κυνηγώ κανένα
βλέπω σκιές ανύπαρκτες, πλάσματα φανταστικά
ή μήπως είναι πραγματικά αλλά εγώ τα αγνοώ


2
μες την γωνία του κουτιού
στέκομαι μόνος περιμένοντας
περιμένοντας κάποιο να ‘ρθεί
κάποιο που δεν θα ‘ρθεί ποτέ

σε χρειάζομαι εδώ
αλλά ποτέ δεν θα ‘ρθείς
γιατί ανήκεις στη φαντασία μου
στα όνειρα μου
δεν υπήρξες ποτέ, δεν έζησες ποτέ
έτσι ποτέ δεν θα ‘ρθείς

χρειάζομαι κάποιο κοντά μου τώρα
αλλά δεν βλέπω να ‘ρχεται κανείς
σε χρειάζομαι, κράτα μου το χέρι
που είσαι τώρα που είσαι

την χρειάζομαι
δεν μπορώ χωρίς αυτή
χρειάζομαι τ’ όνειρο που ‘χα
την όμορφη γλυκιά μου αγάπη
αυτή που είχα αλλά ποτέ δεν είχα
την μόνη που μ’ αγάπησε πραγματικά

η ζωή ήταν τ’ όνειρο
αλλά η ζωή έχει πεθάνει
τώρα δεν υπάρχει κανείς
κανείς δεν ήρθε και δεν θα ‘ρθεί

αχνοσβήνω μες την σιωπή


3
άνοιξα τα μάτια μου
για να βρω τον εαυτό μου τυφλό
ξαφνικά συνηδειτοποίησα
πως βρισκόμουν στο μαύρο δωμάτιο

ένα συναίσθημα θλίψης
είμαι κενός
δεν είμαι ζωντανός
δεν είμαι νεκρός

νιώθω αλλά
είμαι αναίσθητος
είμαι τίποτα
και δεν είμαι τίποτα

δεν μπορώ να δραπετεύσω
αυτό τον άδειο κόσμο
δεν μπορώ να κινηθώ
ή να μείνω ακίνητος

θέλω να γνωρίζω
την ανυπαρξία μου

τις σκέψεις μου
τα συναισθήματα μου

θέλω να φύγω
θέλω να δραπετεύσω

θέλω να…


4
γυμνός πεθαίνω
κι ακόμη περιμένω
μόνος στο σκοτάδι
ψάχνω για ένα σου χάδι
το χέρι μου απλώνω
ακόμη πιο πολύ παγώνω

πεινασμένος, παγωμένος
μέσα στον κόσμο μου χαμένος
ψάχνω την χαμένη ευτυχία
που τόσο βίαια μετέτρεψαν σε δυστυχία
μέσα σ’ ένα κόσμο που όλοι κυνηγούν το ψεύτικο
και το αληθινό έχει σχεδόν πάψει να υπάρχει

ακόμη περιμένω εγώ
περιμένω να βρω κάτι
κάτι εκεί έξω
μέσα στο κρύο
μέσα στο τίποτα
κάτι να αγγίξω
κάτι αληθινό

ένα χάδι
ζεστό ή κρύο
κάτι..
κάτι.. κάτι…
κάτι αληθινό
βαρέθηκα τα ψεύτικα

κουράστηκα με όλες τις ψεύτικες υποσχέσεις
και όλους αυτούς που τα υπόσχονται
είτε αγάπη, φιλία, οτιδήποτε
κι όλο μιλάνε
ακόμα και στις φωνές τους υπάρχει κάτι ψεύτικο
κάτι λυπηρό, κάτι κρύο

κι όλοι προσφέρουν
αλλά στην πραγματικότητα
κανείς δεν έχει τίποτα να δώσει
κανείς δεν είναι αληθινός
κανείς δεν μπορεί να μ’ αγγίξει

κανείς…


5
είμαι αόρατος
δεν μπορούν να με δουν
κι όλο πιο πολλοί ξεχνούν
πως κάποτε υπήρξα

είμαι μόνο μια σκιά
που πλανιέται άσκοπα
παράνοια με πλημμυρίζει
και κανείς δεν με βλέπει

είμαι αόρατος
μιλάω, φωνάζω αλλά τίποτα
μάταια προσπαθώ
γιατί κανείς δεν με βλέπει

με προσπερνούν αδιάφορα
κάποτε με πατάνε κιόλας
ίσως να είμαι αόρατος
ίσως να μην υπάρχω


6
όλοι θέλουν να ‘ναι πλαστικοί
θέλουν να είναι ίδιοι
σαν κλώνοι μοιάζουν,
σαν ρομπότ

χωρίς ζωές
σαν να ελέγχονται από κάποιο
κάποιο που παίζει μαζί τους
και κάποτε τον ακούω να γελά

να γελά που τους έχει στο χέρι
κι όλο πληθαίνουν οι κούκλες
πληθαίνουν τα ρομποτάκια του
κι όλο πιο δυνατά τον ακούω να γελά

και τον βλέπω
γιατί εγώ μπορώ να δω
γιατί έχω μάτια
γιατί εγώ δεν είμαι κούκλα

εγώ δεν είμαι κούκλα, δεν είμαι ψεύτικος